همه آنچه باید در مورد کربنات کلسیم خوراکی بدانید

همه آنچه باید در مورد کربنات کلسیم خوراکی بدانید

همه آنچه باید در مورد کربنات کلسیم خوراکی بدانید ! کربنات کلسیم یک نمک غیر آلی است که به عنوان یک مکمل کلسیم، ضد اسید و به عنوان یک چسب فسفات طبقه بندی می شود. این مطلب نشانه های قابل توجه، اقدامات و موارد منع مصرف کربنات کلسیم به عنوان یک عامل ارزشمند در درمان پوکی استخوان، کم کاری تیروئید، آرتریت روماتوئید، بسیاری از بیماری ها یا اختلالات دیگری است که سطح کلسیم سرم را کاهش می دهد. این فعالیت مکانیسم عملکرد، نمایه عوارض جانبی و سایر عوامل کلیدی (به عنوان مثال، استفاده از برچسب، دوز، فارماکودینامیک، فارماکوکینتیک، نظارت، تعاملات مربوطه) مربوط به اعضای تیم مراقبت های بهداشتی در مراقبت از بیماران کم کلسیم و شرایط مربوط به آن را بررسی می کند.

اهداف:

• مکانیسم های عملکرد کربنات کلسیم را شناسایی کنیم.
• برخی از عوارض جانبی احتمالی کربنات کلسیم را توصیف کنیم.
• نظارت و سمیت مناسب کربنات کلسیم را بررسی کنیم.

  موارد مصرف کلسیم

همه آنچه باید در مورد کربنات کلسیم خوراکی بدانید ! کربنات کلسیم، از نظر شیمیایی  CaCO3، نمکی غیر آلی تثبیت شده با رزونانس است که از نظر درمانی به عنوان یک افزودنی غذایی، یک مکمل غذایی، یک ماده ضد اسید و چسب فسفات استفاده می شود. کربنات کلسیم یکی از فراوانترین ترکیباتی است که در پوسته زمین یافت می شود و معمولاً در مواد آلی مانند پوسته تخم مرغ و صدف، اسکلت بیرونی سخت پوستان و سبزیجات برگ تیره مانند کلم بروکلی و کلم پیچ یافت می شود. استفاده از کربنات کلسیم فراتر از دارو است. کربنات کلسیم دارای کاربردهای صنعتی به عنوان پرکننده در رنگ، کاغذ، کپسول های آتش نشانی و چسب ها، یکی از اجزای گرد و غبار کشاورزی و معدن، ماده ای در پاک کننده های خانگی، به عنوان یک ترکیب رنگی خوراکی و به عنوان یک ماده آرایشی است. در داروسازی، کربنات کلسیم یک افزودنی غذایی است که برای فواید تغذیه ای مورد استفاده قرار می گیرد، یک مکمل کلسیم است که برای درمان شرایط کم کلسیم سرم استفاده می شود، یک داروی ضد اسید برای بیماری های دستگاه گوارش است، یک اتصال دهنده فسفات برای بیماری مزمن کلیه است و یک ماده افزودنی قرص است که در ساخت سایر داروها و مواد غذایی استفاده می شود.

کربنات کلسیم برای شرایط کم کلسیم سرم، مانند پوکی استخوان، استئومالاسی، کم کاری تیروئید، هیپوپاراتیروئیدیسم، کاذب هیپوپاراتاریوئیدیسم، سندرم DiGeorge ، اختلال عملکرد کلیه، پانکراتیت، آرتریت روماتوئید، سندرم فانکونی، بارداری، مادران شیرده، زنان بعد از یائسگی و حین استفاده داروها مناسب است. داروهایی که به استفاده همزمان از مکمل کلسیم نیاز دارند عبارتند از:

• ریفامپین (آنتی بیوتیک)
• داروی ادرار آور
• داروهای ضد تشنج (فنی توئین و فنوباربیتال)
• بیس فسفوناتها (آلندرونات، ایباندرونات، اسید زولدرونیک و ریزدرونات)
• کلسیتونین
• کلروکین
• کورتیکواستروئیدها
• پلیکامایسین
• استفاده از سیترات در هنگام آفرز (ضد انعقاد)

کربنات کلسیم به عنوان ضد اسید برای استفاده در سوزش معده ناشی از ریفلاکس معده (GERD)، آسیب مخاط دستگاه گوارش فوقانی NSAID ، زخم اثنی عشر و معده، ریفلاکس صفراوی، ورم معده استرسی، نارسایی لوزالمعده، اسهال صفراوی، موثر نشان داده شده است. همچنین برای سوءهاضمه و قلیایی شدن ادرار مناسب است. کربنات کلسیم مانند نمک های آلومینیوم و منیزیم باعث افزایش تحرک روده می شود و همچنین نشانه هایی برای استفاده در درمان یبوست دارد.

کربنات کلسیم همچنین برای استفاده در درمان هایپرفسفاتمی دیده شده در بیماری مزمن کلیه، به عنوان یک چسب فسفات، به عنوان یک روش برای درمان بیش از حد با ایجاد قلیایی ادرار، و به عنوان یک روش پیشگیری در بیماران باردار قبل از تولد برای جلوگیری از پنومونیت آسپیراسیون نشان داده شده است.

تحقیقات جدید نشان می دهد که نشانه های کربنات کلسیم همچنین ممکن است شامل درمان سرطان با استفاده از مکمل های کلسیم برای درمان آدنوم روده بزرگ و استفاده از کربنات کلسیم ترکیب شده در زمین که نادر است با سریم برای از بین بردن سلول های تومور از طریق اشعه ایکس درمان فوتودینامیکی باشد.

مکانیسم عملکرد کلسیم

کلسیم به طور طبیعی در بدن وجود دارد. بیشتر کلسیم ذخیره شده بدن در استخوان ها و دندان ها به عنوان هیدروکسی آپاتیت است. بقیه کلسیم بدن در خون، مایع خارج سلولی ، ماهیچه ها و سایر بافت های بدن است. در خون، 40 calcium کلسیم به یک آلبومین، 13 به یک آنیون، همسان فسفات و لاکتات، و اکثریت، و 47 کلسیم آزاد، بدون پیوند و یونیزه (Ca2+) است. مقدار کلسیم یونیزه شده در خون مهم است و توسط کنترل های هموستاتیک به شدت تنظیم می شود زیرا از نظر فیزیولوژیکی فعال است و نقش حیاتی در فرایندهای سلولی بافت های تحریک پذیر مانند عروق خونی، ماهیچه ها، غدد و اعصاب دارد.

جذب کلسیم در روده کوچک با انتقال فعال وابسته به ویتامین D و انتشار صورت می گیرد. جذب جزئی کلسیم، مقدار کلسیم جذب شده در مقدار مصرف شده، در طول زندگی تغییر می کند، بالاترین سن در دوران نوزادی، بلوغ زودرس و دو سه ماهه آخر بارداری برای زنان است و به طور پیوسته کاهش می یابد زیرا فرد به پیری با کاهش قابل توجه می رسد و بعد از یائسگی برای زنان و اواخر دهه 50 برای مردان این اتفاق می افتد.

کربنات کلسیم دارای سه مکانیسم عمل جداگانه است که دارای اثرات دارویی است. کلسیم بر معده، روده باریک و خون تأثیر می گذارد.

کربنات کلسیم به عنوان یک ضد اسید، با عملکرد به عنوان یک بافر در محیط اسیدی معده، اسید معده را خنثی می کند. هنگامی که CaCO3 وارد معده می شود، به کلسیم یونیزه (+ Ca2) و آنیون کربنات (CO32-) جدا می شود. سپس آنیون کربنات با کاهش غلظت یون های هیدروژن در معده به پروتون های آزاد (H +) موجود در معده متصل می شود تا pH را افزایش دهد. با افزایش pH در معده، پپسین، اسیدهای صفراوی و سموم هلیکوباکتر پیلوری مهار می شوند.

مهار پپسین، آنزیمی که می تواند پروتئین بافت را تخریب کند و مهار اسید صفراوی به کاهش آسیب و بهبود زخم در مخاط مخاطی معده و اثنی عشر و آسیب مری ناشی از GERD کمک می کند. هنوز هم برخی انتقادات در مورد اثرات زخم کربنات کلسیم به دلیل مکانیسم خنثی سازی اسید آن وجود دارد زیرا کربنات کلسیم می تواند با افزایش سطح گاسترین پلاسما باعث برگشت اسید شود و پس از استفاده طولانی مدت نشان داده است که پروستاگلاندین PGE2 و PGF2 را افزایش می دهد و ممکن است مکانیسم جایگزینی برای بهبود زخم را توضیح دهد.

به عنوان یک آنتی اسید، کربنات کلسیم همچنین تحرک دستگاه گوارش را افزایش داده و باعث ایجاد پریستالیس می شود. وقتی کربنات کلسیم جویده می شود و تا حدی هضم می شود، کلسیم آزاد باعث تحریک چرخش مری در اسید برای انتقال اسید به معده و کاهش علائم سوزش معده می شود.

کربنات کلسیم به عنوان یک اتصال دهنده فسفات و شل کننده دارو، در روده های کوچک کار می کند. در افراد مبتلا به هایپرفسفاتمی یا مصرف بیش از حد، کلسیم به صورت ترکیب نامحلول متصل می شود که باعث مسدود شدن فسفات رژیم غذایی یا جذب بیش از حد دارو و دفع آن از طریق مدفوع می شود. علاوه بر این، کربنات کلسیم که به عنوان مکمل کلسیم استفاده می شود نیز در روده باریک از طریق کلات شدن با اگزالات برای جلوگیری از جذب و تشکیل سنگ کلیه عمل می کند.

در نهایت، کربنات کلسیم همچنین در خون برای درمان یا جلوگیری از تعادل منفی کلسیم که در شرایط کلسیم سرم کم مشاهده می شود، کار می کند. پس از جذب فعالانه در روده های کوچک با کمک ویتامین D و غیرفعال از طریق انتشار، کلسیم یونیزه در خون گردش می کند.

ساخت، فراهمی زیستی و جذب کلسیم

کربنات کلسیم به صورت قرص، جویدنی، سوسپانسیون خوراکی یا پودر در می آید. هنگام نوشیدن یک لیوان آب کامل، قرص ها باید بلعیده شوند. سوسپانسیون خوراکی باید قبل از اندازه گیری دوز به خوبی تکان داده شود تا از مصرف مقدار مناسب اطمینان حاصل شود. فراهمی زیستی کلسیم از کربنات کلسیم به صورت پودر بیشتر است. اگرچه سیترات کلسیم فراهمی زیستی کلسیم بالاتر از کربنات کلسیم دارد، اما در غذاهای غنی شده با کلسیم، کربنات کلسیم جذب بهتر از سایر ترکیبات غنی سازی کلسیم را امکان پذیر می کند.

دوز مصرفی به شرایط مشخص شده و سن بیمار بستگی دارد. برای استفاده بزرگسالان برای سوزش معده، دوز بیش از 1 گرم (1000 میلی گرم) است، اما نباید بیش از 7 گرم در روز باشد. برای استفاده بزرگسالان برای مکمل کلسیم، ممکن است روزانه 1 تا 1.2 گرم خوراکی تقسیم و در وعده های غذایی مصرف شود. برای بزرگسالان مبتلا به هایپرفسفاتمی، 1.5 تا 3 گرم در روز به طور موثر در 65 درصد از بیماران به کنترل مطلوب فسفات می رسد. اگر بیمار یک دوز منظم را از دست داد، باید آن را هنگام یادآوری مصرف کند، مگر اینکه نزدیک به دوز بعدی باشد. در زمان دوز بعدی، آنها باید دوز منظم را مصرف کنند و دوز را دو برابر نکنند.

فراتر از سن و شکل کربنات کلسیم، میزان جذب کلسیم می تواند تحت تأثیر دوز مصرفی، pH  معده، سن بیمار، وضعیت استروژن، سطح ویتامین D و چندشکلی ژنتیکی باشد. بیشترین جذب کسری در 500 میلی گرم در هنگام مصرف با غذا و معده اسیدی است. جذب کسری نیز هنگامی افزایش می یابد که فرد ویتامین D کافی داشته باشد، اختلال جذب نداشته باشد، جوان باشد، استروژن بیشتری داشته باشد و اندازه بدن بیشتری داشته باشد. اگر فردی دچار اختلال در مخاط داخلی یا آکلریدریا باشد، جذب کربنات کلسیم کاهش می یابد.

توزیع، متابولیسم و ​​حذف کلسیم

همانطور که قبلاً ذکر شد، ذخیره کلسیم در بدن اساساً در استخوانها و دندانها است. با این حال، در خون، بیشتر کلسیم به شکل یونیزه و فعال از نظر فیزیولوژیکی یافت می شود. کربنات کلسیم به معنای فارماکوکینتیک سنتی متابولیزه نمی شود. کربنات کلسیم از طریق مدفوع به صورت کربنات کلسیم جذب نشده و از طریق ادرار بسته به فیلتراسیون گلومرولی و جذب مجدد توبول کلیه توسط هورمون پاراتیروئید (PTH) و ویتامین D و به عنوان دی اکسید کربن از ریه ها دفع می شود.

بارداری و شیردهی

کلسیم می تواند در طول دوران شیردهی وارد شیر مادر شود. کربنات کلسیم برای بیماران بارداری که ریفلاکس دارند، برای پیشگیری از آسپیراسیون قبل از زایمان و برای پرستاری بی خطر است.

تداخلات دارویی و ذخیره سازی

کربنات کلسیم باید در دمای اتاق ذخیره شود و یخ زده و در معرض گرما نباشد. کربنات کلسیم را نباید با داروهای دیگری که به عنوان کاهش دهنده جذب آن شناخته می شوند مانند آنتاگونیست های گیرنده هیستامین 2، گلوکوکورتیکوئیدها و دیورتیک های تیازید تجویز کرد، بلکه باید در زمان های جداگانه مصرف شود. در مقابل، ویتامین D در صورت تجویز همزمان جذب کربنات کلسیم را افزایش می دهد و بیماران تشویق می شوند که آنها را با هم مصرف کنند.

بعلاوه، کربنات کلسیم اگر با افزایش pH معده و کاهش جذب آنها همراه شود، اثر بسیاری از داروها را کاهش می دهد. این داروها شامل بیس فسفونات ها، فلوئوروکینولون ها، تتراسایکلین ها، هورمون های تیروئید، مهار کننده های پمپ پروتون مانند امپرازول، آهن و داروهای ضد آریتمی مانند وراپامیل است. کربنات کلسیم همچنین می تواند با دفع بسیاری از داروها تداخل داشته باشد زیرا باعث قلیایی شدن ادرار می شود و دفع داروهایی که به عنوان اسیدهای ضعیف وجود دارند را تسریع می کند و دفع داروهایی که به عنوان بازهای ضعیف در خون وجود دارند را طولانی می کند.

عوارض جانبی

با توجه به دوره کوتاه مدت، ماهیت دوره ای استفاده از کربنات کلسیم یا آنتی اسید و دوز کم کربنات کلسیم که برای مکمل استفاده می شود، بیشتر دارای عوارض جانبی جزئی است. با این حال، اگر دوزهای زیاد برای مدت طولانی مصرف شود یا سوء استفاده شود، مصرف بیش از حد ممکن است باشد. عوارض جانبی متوسط ​​تا شدید مصرف بیش از حد عبارتند از:

• کما
• گیجی
• ریتم های نامنظم قلب
• گرفتگی عضلات
• درد استخوان
• درد شکم
• پانکراتیت
• نارسایی حاد کلیه
• سنگ کلیه
• سردرد
• سندرم شیر قلیایی
• سنگ های صفراوی

سندرم شیر قلیایی از نظر تاریخی یک عارضه جانبی شدید بسیار شایع بود. سندرم شیر قلیایی ناشی از هایپلسلسوریا و قلیایی است که مستعد کننده دریچه های کلیه است و باعث عواقبی مانند پانکراتیت و نارسایی حاد کلیه می شود.

عوارض جانبی مشترک:

• سطح بالای کلسیم
• سطوح پایین فسفات
• استفراغ
• حالت تهوع
• یبوست
• گاز معده
• از دست دادن اشتها یا بی اشتهایی
• تحریک پذیری
• برگشت اسید
•  Xerostomia

عوارض جانبی اضافی در افرادی که از کربنات کلسیم به عنوان چسب فسفات برای درمان هیپرفسفاتمی استفاده می کنند، از جمله کلسیفیکاسیون بافت های عروقی و مرگ رخ می دهد.

موارد منع مصرف

استفاده از کربنات کلسیم در موارد حساسیت بیش از حد، ناراحتی کلیه، افزایش مقدار کلسیم در ادرار، افزایش کلسیم سرم، فسفات کم سرم، آکلوریدریا یا مشکوک به سمیت دیگوکسین منع مصرف دارد.

مراقبت برای بیمارانی که سابقه بیماری کلیوی، نارسایی قلبی، اختلالات غدد درون ریز مانند هیپوپاراتیروئیدیسم دارند ضروری است. علاوه بر این، به دلیل افزایش خطر نارسایی اندام نهایی و مرگ، مصرف کنندگان کربنات کلسیم هرگز نباید سفتریاکسون را به عنوان آنتی بیوتیک تجویز کنند.

موارد احتیاطی

بیماران بزرگسال که از کربنات کلسیم به عنوان یک درمان مکمل استفاده می کنند، باید فسفات سرم خود را داشته باشند و سطح کلسیم به صورت دوره ای کنترل می شود تا از واکنش های جانبی و عدم تعادل الکترولیت ها جلوگیری شود. اگر بیماران بطور مداوم به استفاده از کربنات کلسیم مراجعه کنند، علائم آنها نیاز به بررسی دارد تا علت اصلی آن مشخص شود. نکته مهم این است که برای بیمارانی که به هر دلیلی از کربنات کلسیم استفاده می کنند، هرگز نباید سفتریاکسون تجویز شود تا از نارسایی اندام نهایی جلوگیری شود.

تجویز کربنات کلسیم باید جدا از تجویز تمام داروهایی باشد که تداخل دارویی ذکر شده در آنها ذکر شده است، به غیر از ویتامین D. بیماران مبتلا به هیپرفسفاتمی باید کلسیم سرم خود را به طور منظم کنترل کنند تا از هایپرکلسمی و سایر عوارض مانند سکته قلبی، کلسیفیکاسیون عروقی و مرگ جلوگیری شود.

در صورت استفاده از کربنات کلسیم، بیماران اطفال و سالمندان باید به طور مرتب تحت نظر باشند و از مصرف طولانی مدت خودداری شود.

مسمومیت

FDA  کربنات کلسیم را به عنوان یک دارو و مواد افزودنی غذایی به طور کلی بی خطر می شناسد. حداکثر دوز 8 تا 10 گرم در روز کربنات کلسیم می تواند برای استفاده کوتاه مدت تجویز شود. با این حال، استفاده طولانی مدت از بیش از 2 گرم می تواند منجر به عوارض جانبی مانند پرکلسمی، ناراحتی کلیه، هیپوفسفاتمی و سمیت کلیوی شود، به خصوص در افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیه. مسمومیت در زنان بارداری که بیش از 1500 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در روز از کربنات کلسیم استفاده می کنند نیز مشاهده شده است.

ارتقاء عملکرد تیم سلامت

همه آنچه باید در مورد کربنات کلسیم خوراکی بدانید ! کربنات کلسیم به عنوان یک داروی بدون نسخه، به راحتی در دسترس است و اغلب استفاده می شود. برای جلوگیری از استفاده نادرست، آموزش صحیح بیمار توسط پزشکان و داروسازان مورد نیاز است. تسکین علائم ارائه شده توسط کربنات کلسیم اغلب اختلالات دستگاه گوارش است که با استفاده از دارو بهبود نخواهد یافت. آگاهی از بیمار برای تسریع در تشخیص و درمان صحیح ضروری است. علاوه بر این، بیماران تحت درمان چند دارویی باید تداخلات دارویی کربنات کلسیم را درک کنند. پزشکان باید به بیماران خود توصیه کنند که داروهای خود را در ساعات جداگانه ای از روز مصرف کنند و مصرف کلسیم اضافی را که می تواند منجر به مصرف بیش از حد و سندرم قلیایی شیر شود، محدود کنند.

آموزش مناسب پزشک در مورد ملاحظات هنگام تجویز، نظارت و قطع درمان نیز ضروری است. مراقبت ضروری است و در هنگام تجویز کربنات کلسیم به بیماران مبتلا به هیپرفسفاتمی، به دلیل احتمال کلسیفیکاسیون بافتهای عروقی، نظارت معمول باید انجام شود. هنگام تجویز کربنات کلسیم به نوزادان و افراد مسن به دلیل تغییرات عملکرد کلیه، مراقبت نیز ضروری است. علاوه بر این، کربنات کلسیم به دلیل افزایش خطر ابتلا به نارسایی اندام نهایی، نباید با سفتریاکسون همراه شود.

پرستاران و سایر اعضای تیم مراقبت های بهداشتی می توانند با اطمینان از انطباق بیمار، نتایج مراقبت های بهداشتی را بهبود بخشند. انطباق بیمار با کربنات کلسیم به دلیل فعل و انفعالات، عوارض جانبی و دفعات تجویز آن مشکل ساز است. کربنات کلسیم می تواند ناخوشایند باشد زیرا باید به تنهایی مصرف شود، به استثنای ویتامین D و سایر داروهایی که به pH پایین معده نیاز ندارند. کربنات کلسیم عوارض جانبی زیادی از دستگاه گوارش به ویژه برای افراد مسن دارد. نسخه های کربنات کلسیم نیز مانند بیماران مبتلا به هیپرفسفاتمی که ممکن است به بیش از 17 دوز در روز نیاز داشته باشند، به یک بار قرص بالا تبدیل می شود. تشویق به انطباق و برنامه ریزی صحیح بیمار تا حد زیادی به بهبود بیماران مبتلا به چند دارویی، مبتلایان به بیماری های همراه و بیمارانی که نیاز به محدود کردن الکترولیت های غذایی دارند کمک می کند.