حفاری نفت و گاز شامل بسیاری از عملیات های پیچیده که در آن کربنات کلسیم و مواد معدنی مختلف دیگر نقش مهمی دارند.مواد معدنی طبیعی به طور معمول (باریت و کربنات کلسیم ) در حفاری نفت و گاز به عنوان افزودنی برای مایعات مورد استفاده در مرحله حفاری و سیمان سازی استفاده می شوند. کاربرد کربنات کلسیم در حفاری عمدتا به عنوان یک عامل پلوتونیوم استفاده می شود. مخلوطی از اندازه ذرات پیش طراحی شده به مایع حفاری اضافه می شود. این مواد معدنی به کنترل مقدار مایع نفوذ در ساخت سنگ که حفر می شود، کمک می کند. این مهم است که از آسیب رساندن به سنگ جلوگیری شود که به نوبه خود می تواند تولید نفت و گاز را محدود کند. علاوه بر این، حلالیت اسید کربنات کلسیم بدین معنی است که مواد جامدات بالقوه مضر می توانند اسیدی شوند و از گمانه ها خارج شوند تا تولید را به حداکثر برسانند. کربنات کلسیم حفاری شده به عنوان یک عامل وزن سازی نیز استفاده شود.
کربنات کلسیم (CaCO3) یکی از رایج ترین مقیاس های عملیات میدان نفتی است. سیالات مختلف (نمک، نفت و گاز) می توانند در مخزن یا چاه های مخلوط تحت شرایط مختلف ترمودینامیک، جنبشی و هیدرودینامیکی متفاوت باشند که بر گرایش های تشکیل دهنده مقیاس کربنات تاثیر می گذارد. معمولا کربنات کلسیم حفاری در شرایط بحرانی نادیده گرفته میشود.در حال حاضر، مکانیزم تشکیل مقیاس کربنات کلسیم در نظر گرفته شده توسط صنعت، تنها مراحل فاضلاب مایع را در نظر می گیرد.فلش گازها از فازهای نفت و فاضلاب برای تشکیل مقیاس کربنات کلسیم بسیار مهم است.
تغییرات ثابت نسبت آب (شور) و روغن (WOR)، نسبت گاز و روغن (GOR) و نسبت گاز، آب ونمک (GWR) در هر عملیات تولید. این مخزن و متغیرهای تولید در مکان های مختلف در سیستم تولید می تواند به طور مداوم به عنوان تابع موقعیت و زمان در هر نوع عملیات تولید در یک حوزه خاص تغییر یابد. کربنات عامل توزین است که عمدتا در چاه افقی استفاده می شود